Evgeny A. Khvalkov
Ha vos audite le fabula de Alrond e le vulpe magic? Io pote lo vos contar.
Ab sempre e ancora hodie, vulpes magic vive in alcun locos del mundo. Il es quasi impossibile attrappar los proque illos son multo forte in magia. E aliquando, quando tal vulpe curre tra le silva e tocca le arbores e arbustos con su cauda, scintillas del cauda ascende in alto in le celo e cade retro al terra; on appella iste scintillas "stellas cadente". Nonobstante, aliquando vulpes magic appare inter le gente human. Isto sera le intriga de nostre fabula.
Un vice, un vetule cavallero viveva al Capo Bertoari, e ille habeva tres filios. Quando le vetule viro moriva, le filio senior hereditava le castello e omne le pais, secundo un costume, e le filio medie hereditava le parochia in le village e le position de sacerdote. Le filio le plus juvene, Alrond, solmente obteneva le spada de su patre e un cavallo ancian. Le fratre senior dava Alrond un pan-bulla e un gambon pro le viage e diceva le quitar e cercar su fortuna alicubi.
Se preparante pro le viage, Alrond pensava ir a Adtiarn al corte del rege Taravon. Ille, on dice, paga ben nobiles coragiose e capabile. E Alrond iva al citate de Adtiarn.
Alcun tempore passava, Alrond deveniva fatigate e affamate, e sedeva a mangiar al margine del silva. Reguarda: le facie de un vulpe appareva ex detra un arbusto de viburno. Le vulpe reguardava Alrond, e Alrond reguardava le vulpe. E le vulpe le diceva:
— Bon die, juvene viro! Tu ha hic un bon gambon. Vole tu partir un fragmento?
E ben que Alrond non habeva altere alimento salvo le pan e le gambon, ille era un bon puero, dunque ille cedeva le vulpe un fragmento de gambon e diceva le como su fratres le tractava e que ille voleva ir a Adtiarn al corte del rege Taravon.
— Reguarda, dice le vulpe, forsan io debe ir con te provar mi fortuna equalmente? Tu es un bon puero, io vide, ma tu es multo naive, e io es ben experimentate in tote sortas de duperia, e forsan io pote assi servir te. E quando nos arrivara a Adtiarn, tu te jungera al guarda del rege Taravon, e io pote esser un interprete pro le cancellero Berengar. Io sape tote sortas de linguas: Garegin, Adelnian, e mesmo le idioma del Igerulds.
— Bon, diceva Alrond, il es plus divertente viagiar insimul. Veni con me!
E illes iva al citate de Adtiarn. Quando illes arrivava, le rege Taravon prendeva nostre Alrond como su guarda personal, proque le capitano del guarda era un ancian amico del patre defuncte del juvene viro, e Alrond reteneva de su patre le facie, le corage, e le intelligentia. E le vulpe se rendeva al cancelleria e surprendeva cata uno con su cognoscentia de linguas: le scribas, le consilieros, le cancellero, e le rege mesme esseva surprendite e colpate per le sagessa del vulpe.
Le rege habeva un filia nubile. Quando illa videva Alrond, illa se inamorava a ille; de plus, le juvene viro non era indifferente al princessa. Sed hic era un costume in le regno que non solmente le princessa non poteva eliger le viro a su discretion, sed le patre-rege mesme non poteva, contrarimente a quasi tote le altere regnos, trovar un marito pro su filia secundo su opinion. Hic il debeva esser un grande concurso, e quicunque lo ganiarea e triumpharea obtenerea in ultra le mano del princessa. E proque le princessa era un senioretta nubile, e le sol filia del rege Taravon, e proque le rege deveniva vetule e premite per le vetulessa, le cancellero, le consilieros, e le cortesanos comenciava pressar le, pois que ille voleva ben tosto facer un concurso e trovar un marito pro le princessa.
— Nos besonia, illes diceva, haber un successor convenibile pro te — un prince o un cavallero gloriose, coragiose, intelligente, e in cata maniera meritori; nos non besonia alcun altere rege!
Le rege debeva consentir a facer un concurso. Alrond veniva triste retro a casa ex le servicio, e le vulpe le demandava:
— Proque es tu tan triste, mi amico? Proque tu pende tu naso?
— Proque non esser triste! respondeva Alrond. Le rege annunciava un concurso, e quicunque lo ganiara e triumphara obtenera le mano del princessa, e mi belle amata vadera a un prince estranie o un cavallero.
— Proque tu non participa al competition? dice le vulpe. Ben que tu patre era un povre cavallero, e tu es ancora plus povre, tu familia es nobile e tu descendentia non essera inferior al reges. In ultra, tu es un viro de vigor e ingeniositate!
— Il es ver, dice Alrond, sed io senti que le concursos hic non sera illos al quales io es accostumate: combatter con lanceas, tirar le arco, e combatter con un spada.
— Sed tu ha me! Io te auxiliara pro le probas regal, diceva le vulpe.
Alrond pensava re isto e consentiva. E le vulpe brandiva su cauda, e scintillas auree cadeva super le juvene viro — e ben que Alrond era belle antea, e un viro tanto brave como il habeva pauces hic, alora ille brillava con un lumine magic, e ille habeva le vigor de trenta viros forte.
Quando le tempore del concurso veniva, le reges, princes, duches, contes, barones, e cavalleros ex tote le costa west, e alcunes mesmo ex le insulas del Archipelago, veniva a Adtiarn. Le prime tres dies era passate in torneos, chassas, e banchettos, e Alrond era in avantia del alteres in toto: combatter con le lancea, combatter con le spada, tirar le arco e le arcoballista, le dansa, e ille se conduceva tanto cortesemente — como un ver aspirante pro le princessa! Sed le provas regal era plus difficile que le dansas de corte.
Il era tempore pro le prime concurso. E le rege diceva:
— Le Duc Larhelm de Moremont me cedeva le anno passate un semine meraviliose que produce un recolta grandissime, e pan facite ex ille frumento ha le meraviliose qualitate que un micre fragmento suffice a alimentar un viro adulte. Mi paisanos seminava ille meraviliose semine in le agros, e in veritate, le recolta era sin precedentia. Tamen il ha un problema disastrose: alcuno veni durante le nocte e vora le frumento. E quando io mitte le guardas pro capturar le mysteriose fur, illes tosto se addormi. Le qual inter vos, gloriose cavalleros, guardara mi agros de meraviliose frumento, e al mesme tempore, capturara le mysteriose fur e me le adducera?
Tote le reges, princes, duches, contes, barones, e cavalleros era embarassate, e dunque era embarassate Alrond. Ille veniva a domo e parlava al vulpe re le mission regal. E le vulpe diceva:
— Io sape qui furava le frumento — illo es le monstro proboscidian. Ascolta me, dormi ben, e nos venira capturar le fur durante le nocte. Sed non oblida stoppar tu aures.
Dunque illes lo faceva. E quando durante le nocte tote le reges, princes, duches, contes, barones, e cavalleros iva al exterior a guardar le agro, le monstro proboscidian veniva e illo faceva sonar su proboscidio — alora cata uno se addormiva. Alrond stoppava su aures, como le vulpe le habeva dicite, e non se addormiva. Quando le fur comenciava pascer in le agros regal, Alrond e le vulpe comenciava capturar le monstro proboscidian. Durante longe tempore, illes non poteva lo facer, usque le vulpe saltava super le proboscidio e jectava e fixava un cordon sur su collo.
In le matino, Alrond adduceva le monstro probiscidian al rege. Le rege era surprendite e laudava e regratiava Alrond. Le reges estranie, princes, duches, contes, barones, e cavalleros deveniva invidiose: illes dormiva tote le nocte durante que Alrond e le vulpe capturava le monstro probiscidian! E illes complotava contra Alrond, sed illes non lo monstrava.
Il era tempore pro le secunde concurso. E le rege diceva:
— Le anno passate, le rege Aethelstan de Damyria me cedeva un grege de agnos auree-lana-pelle. Alora il es tempore tonder los. Lor lana es pur auro, sed io debe dicer que iste agnos es multo agile e capriciose, dunque usque ora necuno succedeva tonder los.
— Qual de vos, gloriose cavalleros, pote tonder le agnos e colliger le lana auree e me lo apportar?
Tote le reges, princes, duches, contes, barones, e cavalleros era embarassate, dunque era embarassate Alrond. Ille veniva a domo e parlava al vulpe re le mission regal. E le vulpe diceva:
— Il non es difficile, mi amico Alrond. Ascolta me, dormi ben, e deman matino nos venira e tondera le agnos auree-lana-pelle.
Le matino, le aspirantes al mano del princessa comenciava capturar agnos auree-lana-pelle, sed le agnos era multo agile e capriciose, e necuno succedeva tonder un fragmento de lana auree ex illos. Il era le torno de Alrond finalmente. Alora le vulpe, su amico fidel, sedeva sur un tumulo ubi le agnos pasceva, sortiva su flauta, e comenciava sonar. Oh, si vos solmente poteva imaginar qual musica illo era! Tote le agnos se colligeva circum le vulpe e ascoltava le musica magic como si illes era incantate, e alora il era facile pro Alrond tonder los.
E non solmente le agnos era incantate! Le son clar de ille musica incantava le rege, le cortesanos, le suite, e cata uno qui era hic; illes totes faceva tacer e ascoltava como sub un incantamento. Bestias salvage del silva sortiva de lor cavas e fossas a ascoltar le miraculose musica del vulpe. Le leon, le rege de tote le bestias, faceva tacer e non osava rugir a fin de non interrumper le musica miraculose. Le lupo oblidava ulular, e le urso oblidava fremer. Mesmo Greta, qui viveva apud le Cava-apud-le-Fossato, e era famose pro su character pessime (illa non poteva esser con alteres un momento sin insultar), dunque mesmo Greta sortiva e ascoltava le musica. Le melodia que le vulpe produceva con su flauta transformava omne cosas in un templo de musica.
Le rege era excitate que Alrond passava le secunde concurso e duplemente excitate de haber ascoltate tal musica magic. Ille regratiava Alrond e le vulpe cordialmente, e le reges estranie, princes, duches, contes, barones, e cavalleros quasi crepava con invidia e cholera. E un de illes, le rege Gerneb de Lothirod, diceva:
— Si ille cavallero passa le tertie concurso, ille habera le princessa, e nos partira e abandonara sin recompensa e mesmo con dishonor, proque alicun povre soldato essera melior quam nos, personas coronate! Nos le imboscara deman matino ante le tertie proba e le assassinara, e talmente nos non debera tolerar dishonor.
Illes totes decideva facer talmente. Sed illes non sapeva que a iste tempore le vulpe stava detra le cortina e audiva toto. Ille veniva a domo e parlava a Alrond re le perfidia e le intentiones insidiose del estranieros.
— Que debe io facer alora? diceva le juvene viro.
— Confide me, le vulpe respondeva, sed memora que deman nos ha al mesme tempore a vincer nostre inimicos e passar le ultime concurso!
Il era tempore pro le tertie e ultime concurso. E le rege diceva:
— Io vole que mi futur filio affin alimenta me con un sumptuose dinar in su proprie castello, e ille banchetto debe esser regal! Io non dara mi filia a un mendico.
Le reges estranie, princes, duches, contes, barones, e cavalleros era embarassate. Naturalmente, illes ha palatios magnific e castellos in lor regiones — sed tu non pote apportar le rege ibi in un die, ni apportar iste palatios e castellos a Adtiarn, non importa qualmente fortemente tu labora! Comocunque, le quatro plus ric reges ingagiava cata uno un centena de masones e commandava les construer castellos apud le capital immediatemente — sed tu non pote construer un castello in un die! Alrond era triste, sed le vulpe le pulsava con le cauda e diceva:
— Io venira e obtenera te un castello pro le banchetto de rege, e quando tu vade al chassa, alora sia caute e resta lontan del estranieros!
E le vulpe curreva in le direction del castello Cromorgan. E io debe dicer que ille castello pertineva a un troll horribile, multo mal e cruel. Multe viagiatores qui passava per le castello Cromorgan finiva vive in le dentes del ogro fede. Sed le troll vorava homines e non vulpes, dunque nostre vulpe astute ha nihil a timer; de plus, le troll non era a domo a iste tempore — ille habeva partite al chassa. Primo de totes, le vulpe decideva eliminar le servitores del troll qui guardava le castello; illes era le gnoll Graw, le gobelin Grow, e le gremlin Grahaham. Ille curreva al porta e critava:
— Alerta! Escappa! Hic veni le rege con su armea e apporta un centena de magos: illes vos incendiara totes con fulmines!
— Le servitores del troll era alarmate. Que illes debeva facer? E le vulpe diceva les:
— Cela vos accuratemente; forsan le rege e su armea e magos non vos trovara!
Le servitores del troll era coardes, dunque illes abandonava lor positiones de guarda sin un momento de hesitation. Le gnoll Graw celava se in un barril de bira, le gobelin Grow celava se in un barril de vino, e le gremlin Grahaham celava se in un barril de Calvados (le troll era un grande aficionado de Calvados). Alora nostre vulpe les reclude totes, les porta al exterior sur le muro del fortalessa e jecta les in le fossato — que illes flotta hic!
Intertanto, le horribile troll, le maestro del domo, retornava e era multo surprendite que su servitores dispareva e que alcun estranie vulpe appareva ex nulle parte in su proprie castello. Sed nostre vulpe era un gentilhomine multo cortese, dunque ille non habeva difficultate in incantar le troll. Sapiente que le troll multo affectionava le flatteria, le vulpe comenciava describer in omne maniera possibile le meritas del troll e le fama que curreva super le in tote le regnos del vicinitate.
E io debe dicer que ille troll habeva duo capites, e illos querelava inter se frequentemente. E ecce lo que le vulpe inventava — ille sempre dava ancora plus e plus de complimentos colorate a un e al altere capite, usque finalmente illos querelava si multo que illos comenciava un combatto mortal. Alora le vulpe serpentava silentemente al camera ubi le troll habeva su acre spada curvate, como illo que nomades elevatores de camelos usa in le deserto pro combatter, e secava ambe capites querelatores del horribile troll con un colpo habile de su dextera. E desde alora, necuno aliquando capturava e assassinava viagiatores in ille regiones!
Intertanto, le rege Taravon chassava con su cortesanos, su suite, reges estranie, princes, duches, contes, barones, e cavalleros, qui, como vos rememora, complotava a assassinar Alrond. Chassante un cervo, Alrond se distantiava del suite e era sol, e alora le estranieros comenciava chassar le. Lor spadas era hic, lor arcoballistas era cargate, e il haberea essite le fin del juvene viro si ille non habeva su vulpe!
E le vulpe, post haber obtenite le castello magnific del villan troll e commandate preparar un ver banchetto regal, se hastava al silva ubi era le chassa. A iste tempore, il habeva un multo ancian ponte in ille silva, quasi caduc e ruinate. Dunque, quando le inimicos chassava Alrond e tirava le con arcoballistas, le vulpe (e ille era anque un vulpe magic!) ben tosto transformava su amico in un semblantia de vulpe e le celava in un cava, e le vulpe se transformava in un semblantia de juvene viro, a pena differente de Alrond, tu non pote mesmo discerner inter illes! Le reges estranie, princes, duches, contes, barones, e cavalleros accurreva impetuosemente detra le, e le vulpe in le semblantia de Alrond saltava de su cavallo e curreva trans le ancian ponte quasi caduc al altere ripa. Le estranieros, pensante que lor victima era in lor manos, accurreva impetuosemente super le ancian pote caduc, e le ponte cadeva in ruinas, dunque tote illes periva.
Intertanto, le rege era affamate e attendeva le dinar. Le vulpe transformava Alrond a su semblantia de homine e se transformava a su semblantia de vulpe, e illes retornava al rege.
— Vostre Majestate, le vulpe diceva cortesemente, Senior Alrond ha le honor de invitar vos a dinar in su castello.
Le rege era suprendite.
— Como, Alrond? Le castello de tu patre es a un viage de dece dies ab hic, e illo pertine a tu fratre senior per le derecto de primogenito.
— Io assecura vos, Vostre Majestate, le vulpe hasta dicer, que Senior Alrond ha un castello, e un castello multissimo magnific.
E le vulpe apportava Alrond, le rege, le cortesanos, e le integre suite del rege al castello de Cromorgan, que ante pertineva al horribile troll, e alora illo pertineva al amico del vulpe, le cavallero Alrond. Quando illes arrivava al castello, le rege era excitate, proque le castello Cromorgan era bon como un palatio regal, e le banchetto que le vulpe e Alrond dava hic pro le rege, su cortesanos, e su suite era vermente regal. Le rege era multissimo incantate e excitate, e al mesme dinar ille annunciava le maritage de Alrond e le princessa, e establiva Alrond como herede del throno.
Que del vulpe magic? E le vulpe, quando le nuptias era finite, partiva e curreva al silva; malgrado toto, ille era tamen un animal salvage, ben que plus tarde ille veniva alcun vices visitar su amico.
Ecce toto, mi amicos! Alrond partiva tote su benes con le vulpe, e al fin, ille deveniva rege.
Information about Interlingua | Numbers | Phrases | Tower of Babel
Fables About Animals | Alrond and the Magic Fox | The Second Wish
[top]
You can support this site by Buying Me A Coffee, and if you like what you see on this page, you can use the buttons below to share it with people you know.
If you like this site and find it useful, you can support it by making a donation via PayPal or Patreon, or by contributing in other ways. Omniglot is how I make my living.
Note: all links on this site to Amazon.com
[top]
